Niezwykle sugestywne arcydzieło Felliniego należy do najciekawszych filmów, będących refleksją nad historią. Jest jednocześnie w pełni artystyczną wizją wielkiego reżysera i w swej "kosmiczności" przynosi prawdziwszy obraz dekadencji Rzymu, niż hollywoodzkie superprodukcje. Jest to wizja rzeczywiście porażająca i fascynująca, straszna i cudowna w swym pięknie. Oto umierający wspaniały świat, gdzie prawdziwe wartości uosabia popełniające samobójstwo małżeństwo patrycjuszy... Rzadko na ekranie można oglądać film tak konsekwentny i tak przejmujący... Czy my dzisiaj nie odnajdujemy w nim obrazu naszego świata, nastawionego na konsumpcję i użycie?